Układ pomiarowy analizatora CMWA składa się z elementów przedstawionych na poniższym rysunku. Głównym elementem pomiarowym jest celka pomiarowa 10, przez którą przesyłana jest wiązka promieni laserowych ulegających zróżnicowanej dyfrakcji w zależności od wielkości ziaren. Celka pomiarowa zasilana jest przez pompę 11, mieszaniną wody i mierzonego materiału ze zbiornika głównego 12.
Nad zbiornikiem 12 znajdują się zbiorniki pośrednie 13a, 13b, 13c i 13d, służące do przetrzymywania próbek materiału, pobranych w dowolnym czasie i z dowolnego punktu pomiarowego. Każdy zbiornik pośredni zasilany jest przez indywidualny próbnik 14a, 14b i 14c umieszczony na rurociągu (tak jak opisano to w punkcie 1.2). Zbiornik 14d jest zapasowy i służy do pomiaru ręcznego w razie potrzeby analizy próbki niezależnie od układu hydrocyklonów. W przypadku pomiaru ręcznego, należy wlać do zbiornika 14d wstępnie wymieszaną próbkę i dopełnić wodą do poziomu zaznaczonego na bocznej ściance zbiornika.
System pomiarowy oparty jest na źródle promieni laserowych 15 oraz detektorów 16 produkowanych przez firmę Malvern. Pomiar przebiega w następujący sposób. Zawiesina materiału w rurociągu (przykładowo a) zostaje pobrana przez wcześniej opisany próbnik 14a. Przy każdym poborze porcji 25 ml zawiesiny, zostaje ona przesłana do zbiornika pośredniego 13a. Zbiornik ten (podobnie jak pozostałe) wykonany jest ze specjalnego szkła, dzięki czemu masz możliwość dodatkowego obserwowania procesu napełniania w czasie pomiaru.
Po pobraniu np. 10 próbek zbiornik zostaje dopełniony do maksymalnego poziomu, czyli ok. 2,5 l pojemności. Wówczas w zbiorniku pośrednim uruchamiany jest układ mieszania mechanicznego w celu ujednorodnienia całej zawiesiny ze względu na koncentrację i skład ziarnowy. W ten sam sposób pobrane mogą być pozostałe próbki z innych rurociągów i oczekiwać na analizę w poszczególnych zbiornikach pośrednich 13b i 13c. Gdy układ analizy jest gotowy do przeprowadzenia pomiaru składu ziarnowego, pod zbiornikiem 13a otwiera się mały zawór kulowy, który zaczyna opróżniać zawartość zbiornika poprzez próbnik strugi 17. Służy on do odseparowania końcowej porcji zawiesiny, która będzie w zbiorniku 12 poddana ostatecznej analizie składu ziarnowego. Próbnik ten przedstawiony jest dokładniej na rys 5.
W pierwszej fazie zawiesina ze zbiornika pośredniego przepływa elastycznym wężykiem 21 do wylotu 22. W wybranym przez układ sterowania momencie, siłownik 23 przesuwa na krótki czas wężyk elastyczny do pozycji pozwalającej na pobranie malej ilości strugi do głównego zbiornika 12. W zależności od koncentracji materiału pobrane mogą zostać dowolne ilości porcji zawiesiny wypływającej z wężyka 21. Dzięki temu ilość części stałej materiału będzie odpowiednia do pomiaru w dyfraktometrze laserowym. Po skończonym pomiarze, otwierają się zarówno duży zawór kulowy pod głównym zbiornikiem 12 jak i pod zbiornikiem pośrednim 13a, w celu opróżnienia układu pomiarowego z zawiesiny. Wówczas włącza się system dysz z czystą wodą, w obu zbiornikach, co służy usunięciu resztek zawiesiny z poprzedniego cyklu pomiarowego i przygotowania do kolejnego cyklu (np. pomiaru z następnego zbiornika pośredniego 13b).